Κλείνεις το φως και θυμάσαι
μέρες που πια δε θα ’ρθουν
πίνεις καφέ δεν κοιμάσαι
και συντροφιά σου κρατούν
κάτι παλιές αναμνήσεις
λόγια στο άδειο χαρτί
όσες πληγές κι αν μετρήσεις
μην κλαις καρδιά μου γιατί
Δεν ξέρεις ποτέ
τι κρύβει η ζωή
ο χρόνος περνά
μια αγάπη θα ’ρθει
Δεν ξέρεις ποτέ
γι’ αυτό μη πονάς
γι’ αγάπες παλιές
ποτέ μη μιλάς
δεν ξέρεις ποτέ
Βγαίνεις μια βόλτα με φίλους
πάτε σε μέρη γνωστά
όλα σου φαίνονται ίδια
είναι όπως τότε παλιά
Λείπει μονάχα η αγάπη
το χάδι μες στη ψυχή
κι αν έχεις κάνει και λάθη
μην κλαις καρδιά μου γιατί
Δεν ξέρεις ποτέ
τι κρύβει η ζωή
ο χρόνος περνά
μια αγάπη θα ’ρθει
Δεν ξέρεις ποτέ
γι’ αυτό μη πονάς
γι’ αγάπες παλιές
ποτέ μη μιλάς
δεν ξέρεις ποτέ
|
Klinis to fos ke thimáse
méres pu pia de tha ’rthun
pínis kafé den kimáse
ke sintrofiá su kratun
káti paliés anamnísis
lógia sto ádio chartí
óses pligés ki an metrísis
min kles kardiá mu giatí
Den kséris poté
ti krívi i zoí
o chrónos perná
mia agápi tha ’rthi
Den kséris poté
gi’ aftó mi ponás
gi’ agápes paliés
poté mi milás
den kséris poté
Ogenis mia vólta me fílus
páte se méri gnostá
óla su fenonte ídia
ine ópos tóte paliá
Lipi monácha i agápi
to chádi mes sti psichí
ki an échis káni ke láthi
min kles kardiá mu giatí
Den kséris poté
ti krívi i zoí
o chrónos perná
mia agápi tha ’rthi
Den kséris poté
gi’ aftó mi ponás
gi’ agápes paliés
poté mi milás
den kséris poté
|