|
Η μεγαλύτερη η αμαρτία μου
είν’ η αγάπη μου που σου ’χω.
Όταν σ’ αγγίζω, εγώ νομίζω
ότι φορώ κλεμμένο ρούχο.
Δεν υπάρχει ευτυχία
που να κόβεται στα τρία,
στην περίπτωσή μας όμως,
δεν υπάρχει άλλος δρόμος.
Φιλιά δανείζομαι, φιλιά γλυκόπικρα
κι αγάπη από ξένη τσέπη.
Και υποφέρω, γιατί το ξέρω
να σ’ αγαπάω πως δεν πρέπει.
Δεν υπάρχει ευτυχία
που να κόβεται στα τρία,
στην περίπτωσή μας όμως,
δεν υπάρχει άλλος δρόμος.
|
I megalíteri i amartía mu
in’ i agápi mu pu su ’cho.
Όtan s’ angizo, egó nomízo
óti foró klemméno rucho.
Den ipárchi eftichía
pu na kóvete sta tría,
stin períptosí mas ómos,
den ipárchi állos drómos.
Filiá danizome, filiá glikópikra
ki agápi apó kséni tsépi.
Ke ipoféro, giatí to kséro
na s’ agapáo pos den prépi.
Den ipárchi eftichía
pu na kóvete sta tría,
stin períptosí mas ómos,
den ipárchi állos drómos.
|
