Πάνε μέρες που έχεις φύγει
και δε θέλω κανένα να δω
Η ερημιά μου θηλιά με πνίγει
όσο δεν είσ’ εδώ
Δεν υπάρχω στη ζωή σου
μ’ έβγαλες απ’ έξω
Πρέπει να το συνηθίσω
πρέπει να τ’ αντέξω
Μα όσο εύκολο είναι στα λόγια τόσο με πεθαίνει
πως όλα τέλειωσαν θα ζούμε χώρια τώρα πια σαν ξένοι
Πάνε βράδια που το μυαλό μου
μόνο η σκέψη σου το κυβερνά
Όσα ζήσαμε με πληγώνουν
μα εσύ πουθενά
Δεν υπάρχω στη ζωή σου
μ’ έβγαλες απ’ έξω
Πρέπει να το συνηθίσω
πρέπει να τ’ αντέξω
Μα όσο εύκολο είναι στα λόγια τόσο με πεθαίνει
πως όλα τέλειωσαν θα ζούμε χώρια τώρα πια σαν ξένοι
|
Páne méres pu échis fígi
ke de thélo kanéna na do
I erimiá mu thiliá me pnígi
óso den is’ edó
Den ipárcho sti zoí su
m’ évgales ap’ ékso
Prépi na to sinithíso
prépi na t’ antékso
Ma óso efkolo ine sta lógia tóso me petheni
pos óla téliosan tha zume chória tóra pia san kséni
Páne vrádia pu to mialó mu
móno i sképsi su to kiverná
Όsa zísame me pligónun
ma esí puthená
Den ipárcho sti zoí su
m’ évgales ap’ ékso
Prépi na to sinithíso
prépi na t’ antékso
Ma óso efkolo ine sta lógia tóso me petheni
pos óla téliosan tha zume chória tóra pia san kséni
|