Δώδεκα και κάτι τηλεφώνησες
και μου είπες πως ακόμα σ’ αγαπάω
τι κι αν την αγάπη δολοφόνησες
τώρα ξέρω και ποιος είμαι και που πάω
Κι όταν πίσω πάλι θα γυρίσεις
θα ’ρθεις για να καταστρέψεις
πόνο και υποκρισία μόνο θα μου επιστρέψεις
δεν μπορώ να σε πιστέψω
τα παιχνίδια σου ν’ αντέξω
δεν υποχωρώ, φτάνει ως εδώ
Μόνος μου να είμαι το ανέχομαι
και για σένα έχω πάψει να πονάω
μείνε μακριά μου κι ας σε σκέφτομαι
τώρα ξέρω και ποιος είμαι και που πάω
Κι όταν πίσω πάλι θα γυρίσεις
θα ’ρθεις για να καταστρέψεις
πόνο και υποκρισία μόνο θα μου επιστρέψεις
δεν μπορώ να σε πιστέψω
τα παιχνίδια σου ν’ αντέξω
δεν υποχωρώ, φτάνει ως εδώ
|
Dódeka ke káti tilefónises
ke mu ipes pos akóma s’ agapáo
ti ki an tin agápi dolofónises
tóra kséro ke pios ime ke pu páo
Ki ótan píso páli tha girísis
tha ’rthis gia na katastrépsis
póno ke ipokrisía móno tha mu epistrépsis
den boró na se pistépso
ta pechnídia su n’ antékso
den ipochoró, ftáni os edó
Mónos mu na ime to anéchome
ke gia séna écho pápsi na ponáo
mine makriá mu ki as se skéftome
tóra kséro ke pios ime ke pu páo
Ki ótan píso páli tha girísis
tha ’rthis gia na katastrépsis
póno ke ipokrisía móno tha mu epistrépsis
den boró na se pistépso
ta pechnídia su n’ antékso
den ipochoró, ftáni os edó
|