|
Κι αν βγω απ’ αυτή τη φυλακή κανείς δε θα με περιμένει
οι δρόμοι θα `ναι αδειανοί κι η πολιτεία μου πιο ξένη
τα καφενεία όλα κλειστά κι οι φίλοι μου ξενιτεμένοι
αέρας θα με παρασέρνει κι αν βγω απ’ αυτή τη φυλακή
Κι ο ήλιος θ’ αποκοιμηθεί μες στα ερείπια της Ολύνθου
θα μοιάζουν πράγματα του μύθου κι οι φίλοι μου και οι εχθροί
μαρμαρωμένοι θα σταθούν οι ρήτορες κι οι λωποδύτες
ζητιάνοι εταίρες και προφήτες μαρμαρωμένοι θα σταθούν
Μπροστά στην πύλη θα σταθώ με τις κουβέρτες στη μασχάλη
κι αργοκουνώντας το κεφάλι θα χαιρετήσω το φρουρό
χωρίς βουλή χωρίς Θεό σαν βασιλιάς σ’ αρχαίο δράμα
θα πω τη λέξη και το γράμμα μπροστά στην πύλη θα σταθώ
|
Ki an vgo ap’ aftí ti filakí kanis de tha me periméni
i drómi tha `ne adiani ki i politia mu pio kséni
ta kafenia óla klistá ki i fíli mu kseniteméni
aéras tha me parasérni ki an vgo ap’ aftí ti filakí
Ki o ílios th’ apokimithi mes sta eripia tis Olínthu
tha miázun prágmata tu míthu ki i fíli mu ke i echthri
marmaroméni tha stathun i rítores ki i lopodítes
zitiáni eteres ke profítes marmaroméni tha stathun
Brostá stin píli tha stathó me tis kuvértes sti mascháli
ki argokunóntas to kefáli tha cheretíso to fruró
chorís vulí chorís Theó san vasiliás s’ archeo dráma
tha po ti léksi ke to grámma brostá stin píli tha stathó
|
