Τι να τα κάνω τόσα αστέρια
Δεν έχει ο ουρανός σκαλιά
Κι η μοναξιά μου δεν έχει χέρια
Για να την πάρω αγκαλιά
Τι να τα κάνω τα όνειρά μου
Αφού ξυπνάμε χωριστά
Η διαμαντόσκονη απ’ της καρδιάς μου τ’ ορυχείο
Τη μοιραστήκαμε στα ίσα μια βραδιά
Μα ούτε χαλίκι εσύ δεν έκοψες στα δύο
Από την πέτρα που εσύ τη λες καρδιά
Τι να την κάνω τόση φλόγα
Λιώνουν αμέσως τα κεριά
Δεν παίρνει ο πόνος από λόγια
Έλα και πάρε με αγκαλιά
Τι να τα κάνω τα όνειρά μου
Αφού ξυπνάμε χωριστά
|
Ti na ta káno tósa astéria
Den échi o uranós skaliá
Ki i monaksiá mu den échi chéria
Gia na tin páro agkaliá
Ti na ta káno ta ónirá mu
Afu ksipnáme choristá
I diamantóskoni ap’ tis kardiás mu t’ orichio
Ti mirastíkame sta ísa mia vradiá
Ma ute chalíki esí den ékopses sta dío
Apó tin pétra pu esí ti les kardiá
Ti na tin káno tósi flóga
Liónun amésos ta keriá
Den perni o pónos apó lógia
Έla ke páre me agkaliá
Ti na ta káno ta ónirá mu
Afu ksipnáme choristá
|