|
Μια σιωπή καταλυτική
Η πόρτα κλειδωμένη
Το στίγμα σου ξεμακραίνει
κι η νύχτα απορρυπαντική
Βλέμμα γυάλινο, χλωμό
Σ’ ένα παιχνίδι χαμένο
ψάχνεις για κερδισμένο
κι εγώ πάλι στο βυθό
Όμως με τίποτα δεν μπορείς
να μου στερήσεις το όνειρο
Δικαίωμα στο όνειρο,
δικαίωμα στο τίποτα
Όμως με τίποτα δεν μπορείς
να μου στερήσεις το όνειρο
Φυγάς σε δίκη που εκκρεμεί,
που τίποτα δεν περιμένει
παρά απόφαση καταδικαστική
Μέσα σε γυάλινο κελί
η τύχη σου δοσμένη
Το μέλλον ξεμακραίνει
Η όψη σου αποθαρρυντική
Όμως με τίποτα,
με τίποτα,
με τίποτα,
με τίποτα
δεν μπορείς
να μου στερήσεις το όνειρο…
|
Mia siopí katalitikí
I pórta klidoméni
To stígma su ksemakreni
ki i níchta aporripantikí
Olémma giálino, chlomó
S’ éna pechnídi chaméno
psáchnis gia kerdisméno
ki egó páli sto vithó
Όmos me típota den boris
na mu sterísis to óniro
Dikeoma sto óniro,
dikeoma sto típota
Όmos me típota den boris
na mu sterísis to óniro
Figás se díki pu ekkremi,
pu típota den periméni
pará apófasi katadikastikí
Mésa se giálino kelí
i tíchi su dosméni
To méllon ksemakreni
I ópsi su apotharrintikí
Όmos me típota,
me típota,
me típota,
me típota
den boris
na mu sterísis to óniro…
|
