|
Και πάλι βάζεις στο μυαλό σου το μεγάλο κακό
κι όμως εγώ είχα απλά κάτι μικρό να σου πω
πως δεν αλλάζει πια η μέρα με σένα μακριά
μη μου φύγεις πια
Πάλι η ίδια ειρωνεία για τα όπλα τιμή
κι όμως τα έχω καταθέσει
στης καρδιάς σου τα μη
Σαν μολυβένιο στρατιωτάκι
πέφτω μες στη φωτιά
Μη μου φύγεις πια
Είναι καιρός που περιμένω να περάσει ο καιρός
να γίνουμε ποτάμι οι δυο μας
και αέρας ζεστός
Που ό,τι βρίσκει το αλλάζει, το ανεβάζει ψηλά
Μη μου φύγεις πια, μη μου φύγεις πια
Είναι καιρός που περιμένω να περάσει ο καιρός
Με προκαλείς σαν να ’μαι τύχη
με τα μάτια κλειστά
Μα εγώ σε ξέρω και τα λάθη σου τα βλέπω σωστά
Δε μ’ ακουμπάνε αυτά τα λόγια
που ’ναι τώρα σβηστά
Μη μου φύγεις πια
Και πάλι βγάζεις ιστορίες
και τον δράκο κρατάς
Να κυνηγάει τους κακούς μα να χτυπάει εμάς
κι εγώ κοντά σου να ελπίζω να κρατάω γερά
Μη μου φύγεις πια
|
Ke páli vázis sto mialó su to megálo kakó
ki ómos egó icha aplá káti mikró na su po
pos den allázi pia i méra me séna makriá
mi mu fígis pia
Páli i ídia ironia gia ta ópla timí
ki ómos ta écho katathési
stis kardiás su ta mi
San molivénio stratiotáki
péfto mes sti fotiá
Mi mu fígis pia
Ine kerós pu periméno na perási o kerós
na ginume potámi i dio mas
ke aéras zestós
Pu ó,ti vríski to allázi, to anevázi psilá
Mi mu fígis pia, mi mu fígis pia
Ine kerós pu periméno na perási o kerós
Me prokalis san na ’me tíchi
me ta mátia klistá
Ma egó se kséro ke ta láthi su ta vlépo sostá
De m’ akubáne aftá ta lógia
pu ’ne tóra svistá
Mi mu fígis pia
Ke páli vgázis istoríes
ke ton dráko kratás
Na kinigái tus kakus ma na chtipái emás
ki egó kontá su na elpízo na kratáo gerá
Mi mu fígis pia
|
