Σκόνη πάνω στους καθρέφτες
και του χρόνου οι δραπέτες
την ψυλλιαστήκανε
Είπανε δεν είναι λάθος
τη ζωή να ζεις με πάθος
και γι’ αυτό σωθήκανε
Χρόνε άστατε μπαμπέση
που στο δίχτυ σου όποιος πέσει
χάνεται για τα καλά
Πέταξέ μας ένα γάντζο
στη ζωή μας δώσε αβάντζο
κι έχε μας από κοντά
Ραγισμένα τα ποτήρια
και του κόσμου τα μπατίρια
συναντηθήκανε
Ήπιαν στην υγειά του μόνου
της αγάπης και του πόνου
και μετά χαθήκανε
Χρόνε άστατε μπαμπέση
που στο δίχτυ σου όποιος πέσει
χάνεται για τα καλά
Πέταξέ μας ένα γάντζο
στη ζωή μας δώσε αβάντζο
κι έχε μας από κοντά
|
Skóni páno stus kathréftes
ke tu chrónu i drapétes
tin psilliastíkane
Ipane den ine láthos
ti zoí na zis me páthos
ke gi’ aftó sothíkane
Chróne ástate babési
pu sto díchti su ópios pési
chánete gia ta kalá
Pétaksé mas éna gántzo
sti zoí mas dóse avántzo
ki éche mas apó kontá
Ragisména ta potíria
ke tu kósmu ta batíria
sinantithíkane
Ήpian stin igiá tu mónu
tis agápis ke tu pónu
ke metá chathíkane
Chróne ástate babési
pu sto díchti su ópios pési
chánete gia ta kalá
Pétaksé mas éna gántzo
sti zoí mas dóse avántzo
ki éche mas apó kontá
|