Δρομί, δρομάκι της φραγής,
μην πολυβιάζεσαι να βγεις,
μα ας είναι οι βόλτες σου πολλές
απ’ τα μαγκάνια, απ’ τις ελιές.
Στενό δρομάκι της φραγής,
όλο να πας κι όλο ν’ αργείς,
απ’ τα περβόλια, απ’ τις ελιές,
κι απ’ τ’ ουρανού τις αγκαλιές.
Κάθε κρυφό σου δε βαστά
ούδ’ έξι βήματα σωστά
μα μόλις στρίψει το τειχί,
κι αρχίζεις άλλα απ’ την αρχή.
Μέσα στις βόλτες σου θα βρω
ένα εκκλησίδι με σταυρό,
το γαϊδουράκι τ’ αρφανό
που λιγουρεύει για σανό.
Το νήπιο που παραπατεί
πλάι στην κυρούλα τη σκυφτή,
και τ’ αξυπόλητο παιδί
που γλυκά λόγια τραγουδεί.
Ψιλό δρομάκι της φραγής
πούθε θα πας, πούθε θα βγεις;
Θα `χεις, το ξέρω, στο πλευρό,
κι άλλο εκκλησίδι με σταυρό,
το σκύλο, δίπλα στο βοσκό,
που δε μου οσμίζεται κακό
και το γοργό το δουλευτή
με το βασιλικό σ’ αυτί.
Σαν το βιβλίο σε μελετώ,
κατεβατό, κατεβατό,
ανοιγμένο αλφαβητάρι
απάνω στου Θεού τη χάρη.
|
Dromí, dromáki tis fragís,
min poliviázese na vgis,
ma as ine i vóltes su pollés
ap’ ta magkánia, ap’ tis eliés.
Stenó dromáki tis fragís,
ólo na pas ki ólo n’ argis,
ap’ ta pervólia, ap’ tis eliés,
ki ap’ t’ uranu tis agkaliés.
Káthe krifó su de vastá
ud’ éksi vímata sostá
ma mólis strípsi to tichí,
ki archízis álla ap’ tin archí.
Mésa stis vóltes su tha vro
éna ekklisídi me stavró,
to gaiduráki t’ arfanó
pu ligurevi gia sanó.
To nípio pu parapati
plái stin kirula ti skiftí,
ke t’ aksipólito pedí
pu gliká lógia tragudi.
Psiló dromáki tis fragís
puthe tha pas, puthe tha vgis;
Tha `chis, to kséro, sto plevró,
ki állo ekklisídi me stavró,
to skílo, dípla sto voskó,
pu de mu osmízete kakó
ke to gorgó to duleftí
me to vasilikó s’ aftí.
San to vivlío se meletó,
katevató, katevató,
anigméno alfavitári
apáno stu Theu ti chári.
|