Δρόμοι παλιοί | Drómi palii

Δρόμοι παλιοί που αγάπησα και μίσησα ατέλειωτα
κάτω απ’ τους ίσκιους των σπιτιών να περπατώ
νύχτες των γυρισμών αναπότρεπτες κι η πόλη νεκρή

Την ασήμαντη παρουσία μου βρίσκω σε κάθε γωνιά
κάμε να σ’ ανταμώσω κάποτε φάσμα χαμένο του πόθου μου κι εγώ

Ξεχασμένος κι ατίθασος να περπατώ
κρατώντας μια σπίθα τρεμόσβηστη στις υγρές μου παλάμες

Και προχωρούσα μέσα στη νύχτα χωρίς να γνωρίζω κανένα
κι ούτε κανένας κι ούτε κανένας με γνώριζε με γνώριζε

Drómi palii pu agápisa ke mísisa atéliota
káto ap’ tus ískius ton spitión na perpató
níchtes ton girismón anapótreptes ki i póli nekrí

Tin asímanti parusía mu vrísko se káthe goniá
káme na s’ antamóso kápote fásma chaméno tu póthu mu ki egó

Ksechasménos ki atíthasos na perpató
kratóntas mia spítha tremósvisti stis igrés mu palámes

Ke prochorusa mésa sti níchta chorís na gnorízo kanéna
ki ute kanénas ki ute kanénas me gnórize me gnórize