Πάντα σου άρεσε τραγούδια να μου λες
που στάζαν έρωτα και πελαγίσια αρμύρα
που λέγαν θάλασσα του ποταμού τη μοίρα
και πύλες του παράδεισου τις εκβολές
Πόσα τέρμινα ο έρωτας κρατάει
ποιος το μέσα του ποτάμι σταματάει
μες στη δίνη ενός χαμένου παραδείσου
μόνο αυτούς που δεν αγάπησαν λυπήσου
Πάντα σου άρεσε να κρύβεις τις πληγές
ν’ αλλάζεις θέμα μ’ ένα γέλιο ή μ’ ένα νεύμα
και να πηγαίνεις διαρκώς κόντρα στο ρεύμα
όπως η πέστροφα πηγαίνει στις πηγές
|
Pánta su árese tragudia na mu les
pu stázan érota ke pelagisia armíra
pu légan thálassa tu potamu ti mira
ke píles tu parádisu tis ekvolés
Pósa términa o érotas kratái
pios to mésa tu potámi stamatái
mes sti díni enós chaménu paradisu
móno aftus pu den agápisan lipísu
Pánta su árese na krívis tis pligés
n’ allázis théma m’ éna gélio í m’ éna nevma
ke na pigenis diarkós kóntra sto revma
ópos i péstrofa pigeni stis pigés
|