Δεν είσαι αστραπή σε κάποιο όνειρο
και μες στην αγκαλιά μου σε κοιμίζω
για σένα κάνω πράγματα παράλογα
κι όλη την ψυχή μου σου χαρίζω
Δεν είμαστε δυο φλόγες που θα σβήσουνε
στην έρημο του χρόνου να μ’ αγγίξεις
για σένα θα υπάρχω στο υπόσχομαι
για μένα τον παράδεισο θ’ ανοίξεις
Δυο για την κόλαση και δυο για τον παράδεισο
εγώ να χάνομαι κι εσύ να μ’ αγκαλιάζεις
Δυο για την κόλαση και δυο για τον παράδεισο
σαν αμαρτία στο ξημέρωμα να μοιάζεις
Τον πόνο να μου παίρνεις απ’ τα δάκρυα
κορμί μες το κορμί μου να σε νιώσω
κουράστηκα να ζω με χίλια ψέματα
αλήθειες θέλω μόνο να σου δώσω
Στο δρόμο μου να σβήνεις σκόρπια βήματα
να γίνεσαι φωνή μες στη σιωπή μου
να είσαι εσύ τα πάντα μες στο τίποτα
αγάπη μου, ανάσα μου, ζωή μου
|
Den ise astrapí se kápio óniro
ke mes stin agkaliá mu se kimízo
gia séna káno prágmata paráloga
ki óli tin psichí mu su charízo
Den imaste dio flóges pu tha svísune
stin érimo tu chrónu na m’ angiksis
gia séna tha ipárcho sto ipóschome
gia ména ton parádiso th’ aniksis
Dio gia tin kólasi ke dio gia ton parádiso
egó na chánome ki esí na m’ agkaliázis
Dio gia tin kólasi ke dio gia ton parádiso
san amartía sto ksiméroma na miázis
Ton póno na mu pernis ap’ ta dákria
kormí mes to kormí mu na se nióso
kurástika na zo me chília psémata
alíthies thélo móno na su dóso
Sto drómo mu na svínis skórpia vímata
na ginese foní mes sti siopí mu
na ise esí ta pánta mes sto típota
agápi mu, anása mu, zoí mu
|