Δεν ξέρω αντάμα αν θα μας βρει
Και τ’ άλλο καλοκαίρι
Κι αν θα μας νανουρίσουνε
Του χρόνου οι νέοι ανθοί
Δεν ξέρω η μοίρα κι η ζωή
Τους δυο που θα μας φέρει
Κι ούτε και νοιάζομαι πολύ
Για τ’ αύριο που θα ‘ρθει
Μπορεί ποιος ξέρει αγάπη μου
Περαστικά μαϊστράλια
Να ’ναι όλα μας τα όνειρα
Κι όλοι μας οι θυμοί
Και το πρωί να συντριβούν
Σε άγνωρα ακρογιάλια
Οι βάρκες που ταξίδευαν
Οι τόσοι μας καημοί
Δεν ξέρω αντάμα αν θα μας βρει
Το φεγγαράκι μόνους
Κι αν δε μας νανουρίσουνε
Των ρόδων οι πνοές
Μπορώ μ’ όσες με γιόμισες
Χαρές κι μ’ όσους πόνους
Να ζήσω τη ζωή μου αυτή
Κι άλλες δυο τρεις ζωές
|
Den kséro antáma an tha mas vri
Ke t’ állo kalokeri
Ki an tha mas nanurísune
Tu chrónu i néi anthi
Den kséro i mira ki i zoí
Tus dio pu tha mas féri
Ki ute ke niázome polí
Gia t’ avrio pu tha ‘rthi
Bori pios kséri agápi mu
Perastiká maistrália
Na ’ne óla mas ta ónira
Ki óli mas i thimi
Ke to pri na sintrivun
Se ágnora akrogiália
I várkes pu taksídevan
I tósi mas kaimi
Den kséro antáma an tha mas vri
To fengaráki mónus
Ki an de mas nanurísune
Ton ródon i pnoés
Boró m’ óses me giómises
Charés ki m’ ósus pónus
Na zíso ti zoí mu aftí
Ki álles dio tris zoés
|