Έχω στα δόντια το λαιμό σου
βγαίνει απ’ τα χείλια μου η φωνή σου
στο στόμα παίρνω τον σφυγμό σου
χτυπάει μέσα μου η ζωή σου.
Δεν ήξερα που να σε πάω
δεν ήξερες πως να μ’ αφήσεις
εγώ ήθελα να σ’ αγαπάω
κι εσύ ήθελες μόνο να ζήσεις.
Μάτια από δάκρυα φτιαγμένα
τα χέρια μου κάνουν θηλιές
αν φύγεις τώρα από μένα
θα ζήσεις άλλες δυο ζωές.
Θα σ’ αγαπάω κάθε μέρα
και θα ‘μαι χώρια, μακριά
θα ‘χω σωθεί από την τρέλα
θα ‘χεις γλιτώσει απ`τη φωτιά.
Δεν ήξερα που να σε πάω
δεν ήξερες πως να μ’ αφήσεις
εγώ ήθελα να σ’ αγαπάω
κι εσύ ήθελες μόνο να ζήσεις.
Μάτια από δάκρυα φτιαγμένα
τα χέρια μου κάνουν θηλιές
αν φύγεις τώρα από μένα
θα ζήσεις άλλες δύο ζωές.
|
Έcho sta dóntia to lemó su
vgeni ap’ ta chilia mu i foní su
sto stóma perno ton sfigmó su
chtipái mésa mu i zoí su.
Den íksera pu na se páo
den íkseres pos na m’ afísis
egó íthela na s’ agapáo
ki esí ítheles móno na zísis.
Mátia apó dákria ftiagména
ta chéria mu kánun thiliés
an fígis tóra apó ména
tha zísis álles dio zoés.
Tha s’ agapáo káthe méra
ke tha ‘me chória, makriá
tha ‘cho sothi apó tin tréla
tha ‘chis glitósi ap`ti fotiá.
Den íksera pu na se páo
den íkseres pos na m’ afísis
egó íthela na s’ agapáo
ki esí ítheles móno na zísis.
Mátia apó dákria ftiagména
ta chéria mu kánun thiliés
an fígis tóra apó ména
tha zísis álles dío zoés.
|