Για να βρω το δρόμο ξέρω πως άργησα
γατί κάποιοι νόμισαν πως ήμουν μάγισσα
για να βρω εσένα ταλαιπωρήθηκα
και τα ψεύτικα τα πλούτη, για σένα αρνήθηκα
Έλα να με πάρεις αγκαλιά
είσαι το σπίρτο και εγώ είμαι η φωτιά
κοίταξε με λιώνω σαν κερί
δώσ’ μου ένα φιλί, δώσ’ μου ένα φιλί
Τους ανθρώπους ξανά δεν εμπιστεύτηκα
την ψυχή μου την πούλησαν σαν ερωτεύτηκα
πάλεψες εσύ για μένα μέχρι που πείστηκα
και απ’ του κόσμου τη σκόνη, ξεσκονίστηκα
|
Gia na vro to drómo kséro pos árgisa
gatí kápii nómisan pos ímun mágissa
gia na vro eséna taleporíthika
ke ta pseftika ta pluti, gia séna arníthika
Έla na me páris agkaliá
ise to spírto ke egó ime i fotiá
kitakse me lióno san kerí
dós’ mu éna filí, dós’ mu éna filí
Tus anthrópus ksaná den ebisteftika
tin psichí mu tin pulisan san eroteftika
pálepses esí gia ména méchri pu pistika
ke ap’ tu kósmu ti skóni, kseskonístika
|