Έσβησες τόσο απλά όλα μας τα όνειρα
Άδειασα ξαφνικά, μόνος μου απόμεινα
Μέσα μου σαν γυαλί ράγισα,
Να σου πω “σ’ αγαπώ” άργησα…
Να με θυμάσαι και να μ’ αγαπάς
Εδώ τελειώνει τ’ όνειρο για μας
Μα πώς θα ζήσω δε ρωτάς
Τι είσαι για μένα το ξεχνάς
Τίποτα δεν μπορεί, τίποτα δεν άλλαξε…
Τη σιωπή, την φυγή ποιος μπορεί να διάλεξε;
Μέσα μου σαν γυαλί ράγισα
Να σου πω “σ’ αγαπώ” άργησα…
Να με θυμάσαι και να μ’ αγαπάς
Εδώ τελειώνει τ’ όνειρο για μας
Μα πώς θα ζήσω δε ρωτάς
Τι είσαι για μένα το ξεχνάς
|
Έsvises tóso aplá óla mas ta ónira
Άdiasa ksafniká, mónos mu apómina
Mésa mu san gialí rágisa,
Na su po “s’ agapó” árgisa…
Na me thimáse ke na m’ agapás
Edó telióni t’ óniro gia mas
Ma pós tha zíso de rotás
Ti ise gia ména to ksechnás
Típota den bori, típota den állakse…
Ti siopí, tin figí pios bori na diálekse;
Mésa mu san gialí rágisa
Na su po “s’ agapó” árgisa…
Na me thimáse ke na m’ agapás
Edó telióni t’ óniro gia mas
Ma pós tha zíso de rotás
Ti ise gia ména to ksechnás
|