|
Ζωντάνεψαν τα γράμματα
και χόρευαν στα μάτια μου μπροστά
θυμήθηκα τα βράδια μας που χόρευα
αγάπη μου μ’ εσένα
στο μήνα έξι γράμματα που στέλνω
είναι λίγα τελικά
σου είπα πως δε θα ’γραφα μα γράφω
τι να πω τα ’χω χαμένα
Κι έχω για σένα εφτά ζωές
εγώ να χάσω
γύρισε πίσω
δεν μπορώ να σε ξεχάσω
Σε παίρνω στο τηλέφωνο μα κλείνουμε
στα τρία τα λεπτά
εμείς οι δυο που καίγαμε τα σύρματα
σχεδόν του τηλεφώνου
να έρθεις θέλω γρήγορα
μα μόνη ζω εδώ παρ’ όλα αυτά
μοιραία τώρα γίνομαι συνένοχη
στο άγγιγμα του χρόνου
Κι έχω για σένα εφτά ζωές
εγώ να χάσω
γύρισε πίσω
δεν μπορώ να σε ξεχάσω
|
Zontánepsan ta grámmata
ke chórevan sta mátia mu brostá
thimíthika ta vrádia mas pu chóreva
agápi mu m’ eséna
sto mína éksi grámmata pu stélno
ine líga teliká
su ipa pos de tha ’grafa ma gráfo
ti na po ta ’cho chaména
Ki écho gia séna eftá zoés
egó na cháso
girise píso
den boró na se ksecháso
Se perno sto tiléfono ma klinume
sta tría ta leptá
emis i dio pu kegame ta sírmata
schedón tu tilefónu
na érthis thélo grígora
ma móni zo edó par’ óla aftá
mirea tóra ginome sinénochi
sto ángigma tu chrónu
Ki écho gia séna eftá zoés
egó na cháso
girise píso
den boró na se ksecháso
|
