|
Είναι κορμιά που μένουνε
για πάντα σταυρωμένα
κι άλλα που απομένουνε
εξόριστα στη γη.
Είναι κορμιά που ανθίζουνε
στον ύπνο τους κρυμμένα
κι εκείνα που ραγίζουνε
στου Άδη το φιλί.
Εφτά ζωές το σώμα σου
το γύρεψα στα ξένα
το πόθησα, το λάτρεψα
το άπιαστο φιλί
Εφτά ζωές το σώμα σου
ταξίδευε σε μένα
στα όνειρα το γιάτρευα
το ‘χανα στη ζωή.
Είναι κορμιά που αλλάζουνε
τις νύχτες διχασμένα
Είναι κορμιά που μοιάζουνε
δωμάτια κλειστά
Είναι κορμιά που ζύγωσαν
το τέλος γιατρεμένα
είναι κορμιά που ρίζωσαν
και κάρπισαν βουβά.
|
Ine kormiá pu ménune
gia pánta stavroména
ki álla pu apoménune
eksórista sti gi.
Ine kormiá pu anthízune
ston ípno tus krimména
ki ekina pu ragizune
stu Άdi to filí.
Eftá zoés to sóma su
to girepsa sta kséna
to póthisa, to látrepsa
to ápiasto filí
Eftá zoés to sóma su
taksídeve se ména
sta ónira to giátreva
to ‘chana sti zoí.
Ine kormiá pu allázune
tis níchtes dichasména
Ine kormiá pu miázune
domátia klistá
Ine kormiá pu zígosan
to télos giatreména
ine kormiá pu rízosan
ke kárpisan vuvá.
|
