Έφυγα γιατί δεν είχες όνειρα
έφυγα μια νύχτα με βροχή
Πέρασα του κόσμου σου τα όρια
έφυγα χωρίς επιστροφή
Ο καφές ο τελευταίος που κέρασες
μ’άφησε μια γεύση από θυμό
Με ρωτάς πού ήσουνα πώς πέρασες
μα εγώ ζητάω να χαθώ
Μια στιγμή φτάνει να σωθεί η αγάπη
μη μιλάς μη τη σκορπάς
Κράτησέ με λίγο, λίγο πριν να φύγω
κι ας χαρείς ό,τι αγαπάς
Έφυγα γιατί δεν είχες τίποτα
μέσα σου να δώσεις τελικά
Βήματα και λόγια μου καχύποπτα
έφυγα κι ας μένω εδώ κοντά
Μια στιγμή φτάνει να σωθεί η αγάπη
μη μιλάς μη τη σκορπάς
Κράτησέ με λίγο, λίγο πριν να φύγω
κι ας χαρείς ό,τι αγαπάς
|
Έfiga giatí den iches ónira
éfiga mia níchta me vrochí
Pérasa tu kósmu su ta ória
éfiga chorís epistrofí
O kafés o telefteos pu kérases
m’áfise mia gefsi apó thimó
Me rotás pu ísuna pós pérases
ma egó zitáo na chathó
Mia stigmí ftáni na sothi i agápi
mi milás mi ti skorpás
Krátisé me lígo, lígo prin na fígo
ki as charis ó,ti agapás
Έfiga giatí den iches típota
mésa su na dósis teliká
Oímata ke lógia mu kachípopta
éfiga ki as méno edó kontá
Mia stigmí ftáni na sothi i agápi
mi milás mi ti skorpás
Krátisé me lígo, lígo prin na fígo
ki as charis ó,ti agapás
|