Έφυγες κι έγινε η ζωή καταστροφή
κι έχω ανοίξει με το χάρο αλισβερίσι
Μ’ ένα καρφί μέσα μου έχεις σταυρωθεί
και το αντίο σου στον τοίχο μ’ έχει στήσει
Πάνε δυο μήνες που από μένα έχεις χαθεί
κι αυτοί οι δυο μήνες χρόνια έχουνε κρατήσει
Έχω του κόσμου όλες τις πίκρες χρεωθεί
κι εσύ τα όνειρά μου τα `χεις ξεπουλήσει
Το σ’ αγαπώ σου ήταν για μένα προσευχή
κάθε φιλί σου μ’ έστελνε στους αθανάτους
Έφυγες κι εγώ έχω καταδικαστεί
να γεύομαι μία ζωή χίλιους θανάτους
Έφυγες κι έδυσε ο ήλιος ξαφνικά
κι οι νύκτες γίναν μια σκληρή δοκιμασία
Μοιάζουν τα όνειρά μου να `ναι δανεικά
εσύ κι η μοναξιά μου μια συνωμοσία
Έφυγες κι έπαψα να νιώθω δυνατός
μου λείπεις λίγο, μα μου φαίνεται αιώνας
Μακριά σου είμαι λαβωμένος αετός
και η ζωή μου ένας ατέλειωτος χειμώνας
|
Έfiges ki égine i zoí katastrofí
ki écho aniksi me to cháro alisverísi
M’ éna karfí mésa mu échis stavrothi
ke to antío su ston ticho m’ échi stísi
Páne dio mínes pu apó ména échis chathi
ki afti i dio mínes chrónia échune kratísi
Έcho tu kósmu óles tis píkres chreothi
ki esí ta ónirá mu ta `chis ksepulísi
To s’ agapó su ítan gia ména prosefchí
káthe filí su m’ éstelne stus athanátus
Έfiges ki egó écho katadikasti
na gevome mía zoí chílius thanátus
Έfiges ki édise o ílios ksafniká
ki i níktes ginan mia sklirí dokimasía
Miázun ta ónirá mu na `ne daniká
esí ki i monaksiá mu mia sinomosía
Έfiges ki épapsa na niótho dinatós
mu lipis lígo, ma mu fenete eónas
Makriá su ime lavoménos aetós
ke i zoí mu énas atéliotos chimónas
|