Έφυγες νωρίς, ούτε που πρόλαβα ν’ αρχίσω
Έφυγες νωρίς, μα είχα κι άλλα να σου πω
Λόγια μυστικά, την άλλη όψη σου ν’ αγγίξω
Λόγια μαγικά από έναν κόσμο μου κρυφό
Έφυγες νωρίς, κομματιασμένες υποσχέσεις
Έφυγες νωρίς, χειρονομίες βιαστικές
Έκλεισες σιγά την πόρτα μήπως με πονέσεις
Βρήκες τελικά δυο τρεις κουβέντες τυπικές
Ποιος φωνάζει, ποιος πληγώνει τη σιωπή;
Τι να θέλει να μου πει;
Έφυγες νωρίς και όλα μείνανε στη μέση
Ό,τι και να πω, ακροβασία στο κενό
Τόση μοναξιά σε ποιο αστείο να χωρέσει
Τίποτα δε ζω που να μη φαίνεται φτηνό
|
Έfiges norís, ute pu prólava n’ archíso
Έfiges norís, ma icha ki álla na su po
Lógia mistiká, tin álli ópsi su n’ angikso
Lógia magiká apó énan kósmo mu krifó
Έfiges norís, kommatiasménes iposchésis
Έfiges norís, chironomíes viastikés
Έklises sigá tin pórta mípos me ponésis
Oríkes teliká dio tris kuvéntes tipikés
Pios fonázi, pios pligóni ti siopí;
Ti na théli na mu pi;
Έfiges norís ke óla minane sti mési
Ό,ti ke na po, akrovasía sto kenó
Tósi monaksiá se pio astio na chorési
Típota de zo pu na mi fenete ftinó
|