Άκου τώρα αυτά τα λόγια που σου λέω
Χωρίς φόβο, χωρίς πάθος, χωρίς μίσος
μια κι ο άνδρας που για εκείνον τώρα κλαίω
Ήταν σίγουρος και πάντα έλεγε “ίσως”
Κι όλο ίσως ίσως ίσως
Έγινε η αγάπη μίσος
Ένα μίσος που από αυτό κοντεύω να πνιγώ
Κι ενώ ξέρω πως δε φταίω
Από αμφιβολία λέω
Ότι ίσως ίσως έφταιγα κι εγώ
Η ματιά του ήταν για μένα ένα μυστήριο
Χωρίς λύση και γεμάτη απορίες
Το φιλί του μια γλυκό μια δηλητήριο
Κι η σιωπή του όλο χαμένες ευκαιρίες
|
Άku tóra aftá ta lógia pu su léo
Chorís fóvo, chorís páthos, chorís mísos
mia ki o ándras pu gia ekinon tóra kleo
Ήtan síguros ke pánta élege “ísos”
Ki ólo ísos ísos ísos
Έgine i agápi mísos
Έna mísos pu apó aftó kontevo na pnigó
Ki enó kséro pos de fteo
Apó amfivolía léo
Όti ísos ísos éftega ki egó
I matiá tu ítan gia ména éna mistírio
Chorís lísi ke gemáti aporíes
To filí tu mia glikó mia dilitírio
Ki i siopí tu ólo chaménes efkeríes
|