Σ’ ένα τραπέζι κάτσαμε εγώ κι η αμαρτία
ένα ποτήρι πίναμε αμίλητοι κι οι δυο.
Εγώ τη μάχη έδινα με την απελπισία
κι αυτή σκυφτή μου έδινε φαρμάκι για να πιω.
Αμαρτία, αμαρτία
κι απ’ το ίδιο το ποτήρι.
Αμαρτία, αμαρτία
δε σου χάλασα χατίρι.
Σ’ ένα τραπέζι είμαστε εγώ κι η αμαρτία
κι ένα τσιγάρο είχαμε στα χείλη μας σβηστό.
Εκείνη κάτι μου ‘λεγε για κάποια ιστορία
κι εγώ σκυμμένη έψαχνα φωτιά κάπου να βρω.
Αμαρτία, αμαρτία
κι απ’ το ίδιο το ποτήρι.
Αμαρτία, αμαρτία
δε σου χάλασα χατίρι.
|
S’ éna trapézi kátsame egó ki i amartía
éna potíri píname amíliti ki i dio.
Egó ti máchi édina me tin apelpisía
ki aftí skiftí mu édine farmáki gia na pio.
Amartía, amartía
ki ap’ to ídio to potíri.
Amartía, amartía
de su chálasa chatíri.
S’ éna trapézi imaste egó ki i amartía
ki éna tsigáro ichame sta chili mas svistó.
Ekini káti mu ‘lege gia kápia istoría
ki egó skimméni épsachna fotiá kápu na vro.
Amartía, amartía
ki ap’ to ídio to potíri.
Amartía, amartía
de su chálasa chatíri.
|