Εγώ γράμματα δεν ξέρω,
ξέρω μόνο να σου πω
τι αισθάνομαι για σένα
και το πόσο σ’ αγαπώ.
Του λαού είμαι παιδί,
φτωχαδάκι δηλαδή,
μα φτιαγμένος
για φαμίλια και τσαρδί.
Μες στις φάμπρικες δουλεύω
από μια σταλιά παιδί,
όμως ξέρω από γυναίκα,
ξέρω τι θα πει ζωή.
Του λαού είμαι παιδί,
φτωχαδάκι δηλαδή,
μα φτιαγμένος
για φαμίλια και τσαρδί.
Όταν ταίρι θα γινούμε
μια ζωή χρυσή θα ζεις
κι ο λαός πόσο αξίζει
μοναχή σου θα το δεις.
Του λαού είμαι παιδί,
φτωχαδάκι δηλαδή,
μα φτιαγμένος
για φαμίλια και τσαρδί.
|
Egó grámmata den kséro,
kséro móno na su po
ti esthánome gia séna
ke to póso s’ agapó.
Tu lau ime pedí,
ftochadáki diladí,
ma ftiagménos
gia família ke tsardí.
Mes stis fábrikes dulevo
apó mia staliá pedí,
ómos kséro apó gineka,
kséro ti tha pi zoí.
Tu lau ime pedí,
ftochadáki diladí,
ma ftiagménos
gia família ke tsardí.
Όtan teri tha ginume
mia zoí chrisí tha zis
ki o laós póso aksízi
monachí su tha to dis.
Tu lau ime pedí,
ftochadáki diladí,
ma ftiagménos
gia família ke tsardí.
|