|
Για τα δυο σου μάτια τα γαλάζια
που ‘ναι όλο χάδι κι όλο νάζια
κάθε μου αγάπη έδιωξα παλιά
και γυρνώ μες στα κρασοπουλιά.
Τι κι αν με ψευτιές με ξεγελούνε
τι κι αν άλλους μ’ έρωτα κοιτούνε
δεν μπορώ στιγμή εγώ να τ’ αρνηθώ
κι άλλα μάτια να ερωτευτώ.
Είμ’ ερωτευμένος με τα μάτια σου
στο `χα πει και πάντα θα στο λέω
κι αν τα χάσω, μπρος στα σκαλοπάτια σου
νύχτες αξημέρωτες θα κλαίω.
Μπορώ να γίνω και φονιάς
κι ας γελά μαζί μου ο ντουνιάς,
είμ’ ερωτευμένος με τα μάτια σου
στο `χα πει και πάντα θα στο λέω.
Σα να έχουν έρθει απ’ τα ουράνια
και κοιτούν με τόση περηφάνια
τα ματάκια αυτά που ανάβουνε φωτιές
και που λεν’ του κόσμου τις ψευτιές.
Μπρος τους χαμηλώνουνε τ’ αστέρια
κι έρχονται οι βλάμηδες στα χέρια
μάτια που όποιος τα δε μόνο μια βραδιά
έπαθε ζημιά μες στην καρδιά.
|
Gia ta dio su mátia ta galázia
pu ‘ne ólo chádi ki ólo názia
káthe mu agápi édioksa paliá
ke girnó mes sta krasopuliá.
Ti ki an me pseftiés me ksegelune
ti ki an állus m’ érota kitune
den boró stigmí egó na t’ arnithó
ki álla mátia na eroteftó.
Im’ erotevménos me ta mátia su
sto `cha pi ke pánta tha sto léo
ki an ta cháso, bros sta skalopátia su
níchtes aksimérotes tha kleo.
Boró na gino ke foniás
ki as gelá mazí mu o ntuniás,
im’ erotevménos me ta mátia su
sto `cha pi ke pánta tha sto léo.
Sa na échun érthi ap’ ta uránia
ke kitun me tósi perifánia
ta matákia aftá pu anávune fotiés
ke pu len’ tu kósmu tis pseftiés.
Bros tus chamilónune t’ astéria
ki érchonte i vlámides sta chéria
mátia pu ópios ta de móno mia vradiá
épathe zimiá mes stin kardiá.
|
