|
Από το βράδυ ως το πρωί
με πρέζα στέκω στη ζωή
κι όλο τον κόσμο κατακτώ
την άσπρη σκόνη σαν ρουφώ.
Όλος ο κόσμος είναι θύμα μου
σαν έχω πρέζα και ρουφάω
κι οι πολιτσμάνοι όταν θα με δουν
μελάνι αμολάω.
Σαν μαστουρωθείς
γίνεσαι ευθύς
βασιλιάς, δικτάτορας, Θεός και κοσμοκράτορας.
Πρέζα όταν πιεις
βρε θα ευφρανθείς
κι όλα πια στον κόσμο ρόδινα θε να τα δεις.
Δική μου είναι η Ελλάς
και στην κατάντια της γελάς,
της λείπει το `να της ποδάρι
ρε και το παίξανε στο ζάρι.
Εγώ θα είμαι ρε δικτάτορας
κι ο κόσμος στάχτη αν θα γίνει
ο ένας θα μ’ ανάβει τον λουλά
κι ο άλλος θα τον σβήνει.
|
Apó to vrádi os to pri
me préza stéko sti zoí
ki ólo ton kósmo kataktó
tin áspri skóni san rufó.
Όlos o kósmos ine thíma mu
san écho préza ke rufáo
ki i politsmáni ótan tha me dun
meláni amoláo.
San masturothis
ginese efthís
vasiliás, diktátoras, Theós ke kosmokrátoras.
Préza ótan piis
vre tha efranthis
ki óla pia ston kósmo ródina the na ta dis.
Dikí mu ine i Ellás
ke stin katántia tis gelás,
tis lipi to `na tis podári
re ke to peksane sto zári.
Egó tha ime re diktátoras
ki o kósmos stáchti an tha gini
o énas tha m’ anávi ton lulá
ki o állos tha ton svíni.
|
