|
Κάθεται τα βράδια μέχρι πολύ αργά
πίνοντας μονάχος κάτι βαριά τσιγάρα,
δεν καταλαβαίνει την καινούρια μουσική,
θυμάται το Βαν Μόρρισσον και μελαγχολεί.
Από νωρίς αγάπησε τους στίχους του Σεφέρη,
μα τώρα πια δεν ξέρει, μα τώρα πια δεν ξέρει.
Βαρέθηκε να δραπετεύει στα όμορφα τραγούδια,
βαρέθηκε να ταξιδεύει στις μέρες που θα ‘ρθουν, στις μέρες.
Κάπως τα βολεύει κουτσά στραβά.
Ψήφισε τρεις τέσσερις φορές αριστερά
κι ας του φαινόταν να `ναι κωμωδία όλα αυτά.
Στων φεστιβάλ τη θλίψη ξανά θα περιπλανηθεί,
τρέμει μήπως ξαφνικά μ’ αυτήν συναντηθεί.
Λάθος ραντεβού σε λάθος καφενεία,
και μια ζωή δυο πόντους έξω απ τη ζωή.
Ακόμη κι αν αυτοί που θέλαμε δε γίναμε
ακόμη κι αν αυτοί που ήμασταν δε μείναμε.
Είμαστε ακόμα εδώ, είμαστε ακόμα εδώ,
ψάχνοντας στα τυφλά καινούριους τρόπους.
Αχ! είναι δύσκολο πολύ για μιαν αγάπη να χαθείς, να σβήσεις
μα δυο φορές πιο δύσκολο είναι γι’ αυτή να ζήσεις να ζήσεις.
|
Káthete ta vrádia méchri polí argá
pínontas monáchos káti variá tsigára,
den katalaveni tin kenuria musikí,
thimáte to Oan Mórrisson ke melagcholi.
Apó norís agápise tus stíchus tu Seféri,
ma tóra pia den kséri, ma tóra pia den kséri.
Oaréthike na drapetevi sta ómorfa tragudia,
varéthike na taksidevi stis méres pu tha ‘rthun, stis méres.
Kápos ta volevi kutsá stravá.
Psífise tris tésseris forés aristerá
ki as tu fenótan na `ne komodía óla aftá.
Ston festivál ti thlípsi ksaná tha periplanithi,
trémi mípos ksafniká m’ aftín sinantithi.
Láthos rantevu se láthos kafenia,
ke mia zoí dio póntus ékso ap ti zoí.
Akómi ki an afti pu thélame de giname
akómi ki an afti pu ímastan de miname.
Imaste akóma edó, imaste akóma edó,
psáchnontas sta tiflá kenurius trópus.
Ach! ine dískolo polí gia mian agápi na chathis, na svísis
ma dio forés pio dískolo ine gi’ aftí na zísis na zísis.
|
