Δεν μου αρκεί να ‘μαι μονάχα για μια νύχτα
η σχέση αυτή δεν με γεμίζει τώρα πια.
Και όπου να ‘ναι θα στην πω την καληνύχτα
αν δεν αλλάξεις τρόπους και μυαλά.
Δεν θέλω, δεν θέλω, δεν θέλω.
Δεν θέλω στα σκοτάδια να μου χαρίζεις χάδια,
θέλω να είμαι αυτή που θ’ αγαπάς όλα τα βράδια.
Δεν θέλω να μου τάζεις και να μ’ εξουσιάζεις,
θέλω να είμαι αυτή που μες στα μάτια θα κοιτάζεις.
Η απουσία σου τη μέρα απ’ τη ζωή μου
γίνεται κόλαση και έρημος μαζί.
Αν θες να είσαι όπως λες η αναπνοή μου
απόδειξε μου το πώς μ’ αγαπάς κι εσύ.
Δεν θέλω, δεν θέλω, δεν θέλω.
Δεν θέλω στα σκοτάδια να μου χαρίζεις χάδια,
θέλω να είμαι αυτή που θ’ αγαπάς όλα τα βράδια.
Δεν θέλω να μου τάζεις και να μ’ εξουσιάζεις,
θέλω να είμαι αυτή που μες στα μάτια θα κοιτάζεις
|
Den mu arki na ‘me monácha gia mia níchta
i schési aftí den me gemízi tóra pia.
Ke ópu na ‘ne tha stin po tin kaliníchta
an den alláksis trópus ke mialá.
Den thélo, den thélo, den thélo.
Den thélo sta skotádia na mu charízis chádia,
thélo na ime aftí pu th’ agapás óla ta vrádia.
Den thélo na mu tázis ke na m’ eksusiázis,
thélo na ime aftí pu mes sta mátia tha kitázis.
I apusía su ti méra ap’ ti zoí mu
ginete kólasi ke érimos mazí.
An thes na ise ópos les i anapnoí mu
apódikse mu to pós m’ agapás ki esí.
Den thélo, den thélo, den thélo.
Den thélo sta skotádia na mu charízis chádia,
thélo na ime aftí pu th’ agapás óla ta vrádia.
Den thélo na mu tázis ke na m’ eksusiázis,
thélo na ime aftí pu mes sta mátia tha kitázis
|