Έτσι ξαφνικά
τα πάντα σε θυμίζουνε
με πίκρα μου γεμίζουνε
την άδεια μου καρδιά
Έτσι ξαφνικά
με πνίγει το παράπονο
αφού δεν έχω αύριο
μ’ εσένα τώρα πια
Είναι κάτι στιγμές
που με τρομάζει
το πόσο με πειράζει
που δεν είσαι εδώ
Κι είναι κάτι στιγμές
που τα μάτια κλαίνε
και τότε όλα μου φταίνε
που σε θέλω εδώ
Έτσι ξαφνικά
όλα σε θυμίζουνε
χρόνια με γυρίζουνε
πίσω και με πονά
Έτσι ξαφνικά
παίρνει η ζωή μου απόφαση
και στο μυαλό μια κόλαση
να φτιάξει να με κρατά
Είναι κάτι στιγμές
που με τρομάζει
το πόσο με πειράζει
που δεν είσαι εδώ
Είναι κάτι στιγμές
που τα μάτια κλαίνε
και τότε όλα μου φταίνε
που σε θέλω εδώ
|
Έtsi ksafniká
ta pánta se thimízune
me píkra mu gemízune
tin ádia mu kardiá
Έtsi ksafniká
me pnígi to parápono
afu den écho avrio
m’ eséna tóra pia
Ine káti stigmés
pu me tromázi
to póso me pirázi
pu den ise edó
Ki ine káti stigmés
pu ta mátia klene
ke tóte óla mu ftene
pu se thélo edó
Έtsi ksafniká
óla se thimízune
chrónia me girízune
píso ke me poná
Έtsi ksafniká
perni i zoí mu apófasi
ke sto mialó mia kólasi
na ftiáksi na me kratá
Ine káti stigmés
pu me tromázi
to póso me pirázi
pu den ise edó
Ine káti stigmés
pu ta mátia klene
ke tóte óla mu ftene
pu se thélo edó
|