Τα ξέρω αυτά τα βλέμματα,
τα ξέρω αυτά τα δίχτυα,
βάζουν φωτιά στα αίματα,
πλήρωσα και το έμαθα
του πόνου τα ξενύχτια.
Είναι κάτι χαρακτήρες
τελειωμένοι αναπτήρες,
η καρδιά τους είναι άδεια,
σου αφήνουνε σημάδια
και
είναι κάτι χαρακτήρες
που σου στήνουν τις παρτίδες,
πειραγμένα έχουν ζάρια
και σου κλέβουν τα φεγγάρια.
Βράδια φτηνά τα ντύνουνε
με ακριβές κουβέντες
κι ύστερα μια σου δίνουνε,
πιάνει η βροχή και κλείνουνε
του έρωτα οι τέντες.
Είναι κάτι χαρακτήρες
τελειωμένοι αναπτήρες,
η καρδιά τους είναι άδεια,
σου αφήνουνε σημάδια
και
είναι κάτι χαρακτήρες
που σου στήνουν τις παρτίδες,
πειραγμένα έχουν ζάρια
και σου κλέβουν τα φεγγάρια.
|
Ta kséro aftá ta vlémmata,
ta kséro aftá ta díchtia,
vázun fotiá sta emata,
plírosa ke to ématha
tu pónu ta kseníchtia.
Ine káti charaktíres
telioméni anaptíres,
i kardiá tus ine ádia,
su afínune simádia
ke
ine káti charaktíres
pu su stínun tis partídes,
piragména échun zária
ke su klévun ta fengária.
Orádia ftiná ta ntínune
me akrivés kuvéntes
ki ístera mia su dínune,
piáni i vrochí ke klinune
tu érota i téntes.
Ine káti charaktíres
telioméni anaptíres,
i kardiá tus ine ádia,
su afínune simádia
ke
ine káti charaktíres
pu su stínun tis partídes,
piragména échun zária
ke su klévun ta fengária.
|