|
Δεν υπάρχει δρόμος, δεν υπάρχει ελπίδα
κανένας να σου δείξει τι και πως,
τι κι αν στέκει επάνω η κάθε πυραμίδα
μόνο στάχτες έρχονται ξανά πάνω στο φως.
Κανένας να σου δείξει τι και πως,
το χθες είναι παγίδα, το αύριο γκρεμός,
το τώρα είναι νησίδα, το ξάφνιασμα ο καρπός.
Ελάτε εδώ οι φίλοι, θυμίζετέ μου πάντα
πως αύριο πεθαίνω το ξεχνώ,
γι’ αυτό όλο φοβάμαι και κλείνω και μαζεύω,
το τώρα σαν πουλί το χάνω και πονώ.
Πως αύριο πεθαίνω το ξεχνώ,
το χθες είναι παγίδα, το αύριο γκρεμός,
το τώρα είναι νησίδα, το ξάφνιασμα ο καρπός,
το χθες είναι παγίδα, το αύριο γκρεμός,
το τώρα είναι νησίδα, το ξάφνιασμα ο καρπός.
|
Den ipárchi drómos, den ipárchi elpída
kanénas na su diksi ti ke pos,
ti ki an stéki epáno i káthe piramída
móno stáchtes érchonte ksaná páno sto fos.
Kanénas na su diksi ti ke pos,
to chthes ine pagida, to avrio gkremós,
to tóra ine nisída, to ksáfniasma o karpós.
Eláte edó i fíli, thimízeté mu pánta
pos avrio petheno to ksechnó,
gi’ aftó ólo fováme ke klino ke mazevo,
to tóra san pulí to cháno ke ponó.
Pos avrio petheno to ksechnó,
to chthes ine pagida, to avrio gkremós,
to tóra ine nisída, to ksáfniasma o karpós,
to chthes ine pagida, to avrio gkremós,
to tóra ine nisída, to ksáfniasma o karpós.
|
