Ήρθανε πάλι χελιδόνια
στις φωλιές και στα μπαλκόνια,
σ’ αγαπώ.
Γέμισαν φωνές οι δρόμοι
μα δε φάνηκες ακόμη,
σε ζητώ.
Μες στο άδειο μου το σπίτι
νικημένο είμαι σπουργίτι,
σ’ αγαπώ.
Ξημερώνει και νυχτώνει
κι είναι αβάσταχτοι οι πόνοι,
σε ζητώ.
Είσαι η αγάπη μου κι ας μη μ’ αγαπάς
ο θεός τα βάσανα τα `δωσε για μας.
Την καρδιά μου σου `χω τάξει
κι ας την έκανες να κλάψει,
σ’ αγαπώ.
Κι αν κιτρίνισε η ελπίδα
δεν αλλάζω εγώ σελίδα,
σε ζητώ.
Στο δικό μου πεπρωμένο
τ’ όνομα σου είναι γραμμένο,
σε ζητώ.
Σαν τραγούδι σ’ αγαπάω
και παντού σε τραγουδάω,
σ’ αγαπώ.
Είσαι η αγάπη μου κι ας μη μ’ αγαπάς
ο θεός τα βάσανα τα `δωσε για μας.
|
Ήrthane páli chelidónia
stis foliés ke sta balkónia,
s’ agapó.
Gemisan fonés i drómi
ma de fánikes akómi,
se zitó.
Mes sto ádio mu to spíti
nikiméno ime spurgiti,
s’ agapó.
Ksimeróni ke nichtóni
ki ine avástachti i póni,
se zitó.
Ise i agápi mu ki as mi m’ agapás
o theós ta vásana ta `dose gia mas.
Tin kardiá mu su `cho táksi
ki as tin ékanes na klápsi,
s’ agapó.
Ki an kitrínise i elpída
den allázo egó selída,
se zitó.
Sto dikó mu peproméno
t’ ónoma su ine gramméno,
se zitó.
San tragudi s’ agapáo
ke pantu se tragudáo,
s’ agapó.
Ise i agápi mu ki as mi m’ agapás
o theós ta vásana ta `dose gia mas.
|