Για κοίταξέ με μες τα μάτια
και πες μου τι σ’ απασχολεί
μου λες είν’ η καρδιά σου άδεια
κι αυτό με καίει πιο πολύ
Εγώ το νιώθω σ’ όλα τα χάδια
και στο ψυχρό σου το φιλί
Μακριά σου πως να ζήσω
κι απ’ την καρδιά πως να κρυφτώ
και ένα πόλεμο να αρχίσω
στον ίδιο μου τον εαυτό
Εσύ είσαι όλη μου η ζωή
κι ότι αγαπάω πιο πολύ
Μη βάζεις στο μυαλό ιδέες
που δε μας βγάζουν πουθενά
είσαι για μένα ότι έχω
και σ’ αγαπάω αληθινά
Ν’ ακούς εμένα μην δω κλαμένα
ποτέ τα μάτια σου ξανά
Μακριά σου πως να ζήσω
κι απ’ την καρδιά πως να κρυφτώ
και ένα πόλεμο να αρχίσω
στον ίδιο μου τον εαυτό
Εσύ είσαι όλη μου η ζωή
κι ότι αγαπάω πιο πολύ
|
Gia kitaksé me mes ta mátia
ke pes mu ti s’ apascholi
mu les in’ i kardiá su ádia
ki aftó me kei pio polí
Egó to niótho s’ óla ta chádia
ke sto psichró su to filí
Makriá su pos na zíso
ki ap’ tin kardiá pos na kriftó
ke éna pólemo na archíso
ston ídio mu ton eaftó
Esí ise óli mu i zoí
ki óti agapáo pio polí
Mi vázis sto mialó idées
pu de mas vgázun puthená
ise gia ména óti écho
ke s’ agapáo alithiná
N’ akus eména min do klaména
poté ta mátia su ksaná
Makriá su pos na zíso
ki ap’ tin kardiá pos na kriftó
ke éna pólemo na archíso
ston ídio mu ton eaftó
Esí ise óli mu i zoí
ki óti agapáo pio polí
|