Λίγο από ’δω, λίγο απο ’κει
και ’χω στη μέση τα προβλήματα μου
με άγχος να ζω, με νεύρα γιατί
ακόμα ψάχνω την ταυτότητα μου
και στη δουλειά όλα στραβά
σκέφτονται λένε να με απολύσουν
άντε να βρεις τώρα λεφτά
χρέη και νοίκι πριν με κυνηγήσουν
Μα όσο έχω εσένα αγάπη μου
θα ’χω ένα φως στα σκοτάδια μου
κι όλα το ξέρω θα πάνε καλά
Γιατί είσαι στη Γη ο παράδεισος
κι όλα μου φαίνονται να ’ναι αλλιώς
όταν μου λες πως μ’ αγαπάς
Δύσκολα πια να πας μπροστά
μες το PC μου τις λύσεις ζητάω
και προσπαθώ όσο μπορώ
σ’ ότι συμβαίνει να χαμογελάω
που ’ναι τα χρόνια τα σχολικά
γιατί φαγώθηκα να μεγαλώσω
άντε λοιπόν ξανά δουλειά
κι ας μου χρωστάνε πρέπει να τελείωσω
|
Lígo apó ’do, lígo apo ’ki
ke ’cho sti mési ta provlímata mu
me ágchos na zo, me nevra giatí
akóma psáchno tin taftótita mu
ke sti duliá óla stravá
skéftonte léne na me apolísun
ánte na vris tóra leftá
chréi ke niki prin me kinigísun
Ma óso écho eséna agápi mu
tha ’cho éna fos sta skotádia mu
ki óla to kséro tha páne kalá
Giatí ise sti Gi o parádisos
ki óla mu fenonte na ’ne alliós
ótan mu les pos m’ agapás
Dískola pia na pas brostá
mes to PC mu tis lísis zitáo
ke prospathó óso boró
s’ óti simveni na chamogeláo
pu ’ne ta chrónia ta scholiká
giatí fagóthika na megalóso
ánte lipón ksaná duliá
ki as mu chrostáne prépi na telioso
|