|
Έκλαιγες και σου ‘λεγα μην κλαις
λέγοντας πως όλα συγχωρούνται
πώς να ξέρω κάποιες μας πληγές
ούτε κλείνουν ούτε που ξεχνιούνται
έκλαιγες και σου ‘λεγα μην κλαις
Έκλαιγες και σου ‘λεγα μην κλαις
και μου λες “δεν κλαίμε τα δικά μας
τις αιτίες κλαίμε τις πολλές
κι όχι πάντα τα προσωπικά μας”
έκλαιγες και σου ‘λεγα μην κλαις
Έκλαιγες κρυφά να μη σε δω
κι έκλαιγες θαρρώ μόνο για μένα
κι απ’ της γης την άκρη ως εδώ
κλαίγανε όλα παραπονεμένα
έκλαιγες κρυφά να μη σε δω
Έκλαιγες και σου ‘λεγα μην κλαις
και μου λες “δεν κλαίμε τα δικά μας
τις αιτίες κλαίμε τις πολλές
κι όχι πάντα τα προσωπικά μας”
έκλαιγες και σου ‘λεγα μην κλαις
Έκλαιγες και σου ‘λεγα μην κλαις
και μου λες “δεν κλαίμε τα δικά μας
τις αιτίες κλαίμε τις πολλές
κι όχι πάντα τα προσωπικά μας”
έκλαιγες και σου ‘λεγα μην κλαις,
μην κλαις..
|
Έkleges ke su ‘lega min kles
légontas pos óla sigchorunte
pós na kséro kápies mas pligés
ute klinun ute pu ksechniunte
ékleges ke su ‘lega min kles
Έkleges ke su ‘lega min kles
ke mu les “den kleme ta diká mas
tis etíes kleme tis pollés
ki óchi pánta ta prosopiká mas”
ékleges ke su ‘lega min kles
Έkleges krifá na mi se do
ki ékleges tharró móno gia ména
ki ap’ tis gis tin ákri os edó
klegane óla paraponeména
ékleges krifá na mi se do
Έkleges ke su ‘lega min kles
ke mu les “den kleme ta diká mas
tis etíes kleme tis pollés
ki óchi pánta ta prosopiká mas”
ékleges ke su ‘lega min kles
Έkleges ke su ‘lega min kles
ke mu les “den kleme ta diká mas
tis etíes kleme tis pollés
ki óchi pánta ta prosopiká mas”
ékleges ke su ‘lega min kles,
min kles..
|
