|
Φόρεσες πάλι της ψευδαίσθησης τα ρίσκα,
σ’ έχουν θαμπώσει τα σκοτάδια της σκηνής.
Γίνεσαι κλόουν, ξεγυμνώνεσαι στην πίστα,
μόνο γυμνός δεν παραμένεις αφανής.
Και περιμένω να σ’ ακούσω, να δακρύσω,
πως κάποιο μήνυμα θα πεις ν’ αναστηθώ.
Όμως η τέχνη σου, με πάει μόνο πίσω,
αφού σ’ ακούω κι από τι να κρατηθώ;
Εξαρτημένε καλλιτέχνη,
Άλλαξε πια αυτούς τους ήχους.
Γιατί κατάντησες την τέχνη,
άνακρους και γελοίους στίχους.
Χάριζε το γυμνό κορμί σου,
Σε θαυμαστές και κοριτσάκια.
Θέλω ν’ ακούω στην φωνή σου,
Πως να αντέχω… πως να αντέχω τα φαρμάκια.
Λάθος ταξίδι ονειρεύομαι μαζί σου,
Τι κι αν αστράφτεις στα σατέν σου που φοράς.
Θέλω κομμάτια να με κάνεις την ζωή σου,
Θέλω στα λόγια σου να νιώθω να πονάς.
Εξαρτημένε καλλιτέχνη,
Άλλαξε πια αυτούς τους ήχους.
Γιατί κατάντησες την τέχνη,
άνακρους και γελοίους στίχους.
Χάριζε το γυμνό κορμί σου,
Σε θαυμαστές και κοριτσάκια.
Θέλω ν’ ακούω στην φωνή σου,
Πως να αντέχω… πως να αντέχω τα φαρμάκια.
|
Fóreses páli tis psevdesthisis ta ríska,
s’ échun thabósi ta skotádia tis skinís.
Ginese klóun, ksegimnónese stin písta,
móno gimnós den paraménis afanís.
Ke periméno na s’ akuso, na dakríso,
pos kápio mínima tha pis n’ anastithó.
Όmos i téchni su, me pái móno píso,
afu s’ akuo ki apó ti na kratithó;
Eksartiméne kallitéchni,
Άllakse pia aftus tus íchus.
Giatí katántises tin téchni,
ánakrus ke gelius stíchus.
Chárize to gimnó kormí su,
Se thafmastés ke koritsákia.
Thélo n’ akuo stin foní su,
Pos na antécho… pos na antécho ta farmákia.
Láthos taksídi onirevome mazí su,
Ti ki an astráftis sta satén su pu forás.
Thélo kommátia na me kánis tin zoí su,
Thélo sta lógia su na niótho na ponás.
Eksartiméne kallitéchni,
Άllakse pia aftus tus íchus.
Giatí katántises tin téchni,
ánakrus ke gelius stíchus.
Chárize to gimnó kormí su,
Se thafmastés ke koritsákia.
Thélo n’ akuo stin foní su,
Pos na antécho… pos na antécho ta farmákia.
|
