Ξεχασμένο ένα σου ρούχο
Στο δωμάτιο το άδειο από σένα
Μαζεμένα απόψε σου ‘χω
Πόσα θέλω να σου πω λόγια θλιμμένα
Που ‘χεις φύγει δίχως λόγο
Κι η ζωή μου εξαρτάται από σένα
Εξαρτημένος από σένα
Κι από το κάθε σου το ψέμα
Είσαι αρρώστια που δεν έχει γιατρειά
Φυλακισμένος σε μια αγάπη
Και η καρδιά θέλει να μάθει
Αν μ’ αγάπησες κι εσύ αληθινά
Μόνος μου θα μείνω πάλι
Μόνος μου κι αυτό το βράδυ
Που να πάω
Θα παλεύω με το χρόνο
Θα πονάω, θα ματώνω
Σ’ αγαπάω
Στο δωμάτιο το άδειο
Θα σε σκέφτομαι και θα παραμιλάω
Εξαρτημένος από σένα
Κι από το κάθε σου το ψέμα
Είσαι αρρώστια που δεν έχει γιατρειά
Φυλακισμένος σε μια αγάπη
Και η καρδιά θέλει να μάθει
Αν μ’ αγάπησες κι εσύ αληθινά
|
Ksechasméno éna su rucho
Sto domátio to ádio apó séna
Mazeména apópse su ‘cho
Pósa thélo na su po lógia thlimména
Pu ‘chis fígi díchos lógo
Ki i zoí mu eksartáte apó séna
Eksartiménos apó séna
Ki apó to káthe su to pséma
Ise arróstia pu den échi giatriá
Filakisménos se mia agápi
Ke i kardiá théli na máthi
An m’ agápises ki esí alithiná
Mónos mu tha mino páli
Mónos mu ki aftó to vrádi
Pu na páo
Tha palevo me to chróno
Tha ponáo, tha matóno
S’ agapáo
Sto domátio to ádio
Tha se skéftome ke tha paramiláo
Eksartiménos apó séna
Ki apó to káthe su to pséma
Ise arróstia pu den échi giatriá
Filakisménos se mia agápi
Ke i kardiá théli na máthi
An m’ agápises ki esí alithiná
|