Ένα πρωί
Σαν αστραπή
Μ’ ένα φιλί σου καινούριο
Μου δίνεις ζωή
Και το επόμενο πρωί
Γίνεσαι βροχή
Πνίγεις το δάκρυ
Έξι φεγγάρια μετά
Φτάνει το τέλος για μας
Πέφτει η αυλαία και αφήνει το φως
Και τύψεις να μετράς
Είπες εγώ, πάντα εγώ
Κάθε πληγή θα σου γιατρέψω
Γιατί σ’ αγαπώ
Τώρα πες μου που πας
Ποιον αγαπάς
Κι εμένα πουλάς
Έξι φεγγάρια μετά
Τίποτα πια δε ζητάς
Ήρθες και φεύγεις
τα πάντα αποφεύγεις
Και με σκορπάς
|
Έna pri
San astrapí
M’ éna filí su kenurio
Mu dínis zoí
Ke to epómeno pri
Ginese vrochí
Pnígis to dákri
Έksi fengária metá
Ftáni to télos gia mas
Péfti i avlea ke afíni to fos
Ke típsis na metrás
Ipes egó, pánta egó
Káthe pligí tha su giatrépso
Giatí s’ agapó
Tóra pes mu pu pas
Pion agapás
Ki eména pulás
Έksi fengária metá
Típota pia de zitás
Ήrthes ke fevgis
ta pánta apofevgis
Ke me skorpás
|