Πες μου διαβόλο-διαβολοκόριτσο
τι μου ‘χεις καμωμένα;
Πες μου πλανεύτρα, κλέφτρα της καρδιάς,
κι είμ’ ο φτωχός, τρελός για σένα.
Μικράκι μου, πουλάκι μου,
μου ‘βαλες φωτιά στο κορμάκι μου.
Δεν αντέχω πια, πιτσουνάκι μου.
Έχεις και κάτι μαγικό,
κάτι που με πειράζει,
και κάνεις την καρδούλα μου
σαν ψάρι να σπαράζει.
Μικράκι μου, πουλάκι μου,
μου ‘βαλες φωτιά στο κορμάκι μου.
Δεν αντέχω πια, πιτσουνάκι μου
Δέξου την αρραβώνα μου,
δέξου να ησυχάσω.
Θα σ’ έχω σαν πριγκίπισσα
όταν σε απολαύσω.
Μικράκι μου, πουλάκι μου,
μου ‘βαλες φωτιά στο κορμάκι μου
Δεν αντέχω πια, πιτσουνάκι μου
-Γεια σου Κώστα μου Τσανάκο!
|
Pes mu diavólo-diavolokóritso
ti mu ‘chis kamoména;
Pes mu planeftra, kléftra tis kardiás,
ki im’ o ftochós, trelós gia séna.
Mikráki mu, puláki mu,
mu ‘vales fotiá sto kormáki mu.
Den antécho pia, pitsunáki mu.
Έchis ke káti magikó,
káti pu me pirázi,
ke kánis tin kardula mu
san psári na sparázi.
Mikráki mu, puláki mu,
mu ‘vales fotiá sto kormáki mu.
Den antécho pia, pitsunáki mu
Déksu tin arravóna mu,
déksu na isicháso.
Tha s’ écho san prigkípissa
ótan se apolafso.
Mikráki mu, puláki mu,
mu ‘vales fotiá sto kormáki mu
Den antécho pia, pitsunáki mu
-Gia su Kósta mu Tsanáko!
|