Τα παράπονά μου λέω μόνος, στη βροχή,
ξημερώνει, μα ο ήλιος πάλι δε θα βγει,
περιμένω να γυρίσεις, να μου δώσεις ζωή.
Έλα για μια νύχτα μόνο,
στη μοναξιά μου σβήνω και λιώνω,
γύρνα πίσω το χρόνο,
έλα για μια νύχτα μόνο,
πόσο ν’ αντέξει η καρδιά μου στον πόνο,
εσένα θέλω μόνο.
Τη ζωή μου ξαναρχίζω πάλι απ’ την αρχή,
μα η σκέψη σου τις νύχτες, κόβει σαν γυαλί,
περιμένω να γυρίσεις, να μου δώσεις ζωή.
Έλα για μια νύχτα μόνο,
στη μοναξιά μου σβήνω και λιώνω,
γύρνα πίσω το χρόνο,
έλα για μια νύχτα μόνο,
πόσο ν’ αντέξει η καρδιά μου στον πόνο,
εσένα θέλω μόνο.
|
Ta paráponá mu léo mónos, sti vrochí,
ksimeróni, ma o ílios páli de tha vgi,
periméno na girísis, na mu dósis zoí.
Έla gia mia níchta móno,
sti monaksiá mu svíno ke lióno,
girna píso to chróno,
éla gia mia níchta móno,
póso n’ antéksi i kardiá mu ston póno,
eséna thélo móno.
Ti zoí mu ksanarchízo páli ap’ tin archí,
ma i sképsi su tis níchtes, kóvi san gialí,
periméno na girísis, na mu dósis zoí.
Έla gia mia níchta móno,
sti monaksiá mu svíno ke lióno,
girna píso to chróno,
éla gia mia níchta móno,
póso n’ antéksi i kardiá mu ston póno,
eséna thélo móno.
|