Εμάλωσα με τη ζωή | Emálosa me ti zoí

Εμάλωσα με τη ζωή
που ήταν για μένα αληθινή
κι ας ήταν μητριά μου.

Κι αυτό γιατί πολλές φορές
δυο λέξεις μου ‘πες τρυφερές
κι έχασα τη σειρά μου.

Εμάλωσα με τη ζωή
που δεν καθότανε στιγμή
για να τη ζωγραφίσω.

Κι άλλαζε ρούχα και μορφές
κι έβαζε μάσκες και μπογιές
για να μην τη γνωρίσω.

Εμάλωσα με τη ζωή
που μ’ έβλεπε σαν την ντροπή
κι άσκημα μου μιλούσε.

Εγώ που είχα ένα κορμί
και καφενές δεν το `χε δει
και κείνη το γελούσε.

Emálosa me ti zoí
pu ítan gia ména alithiní
ki as ítan mitriá mu.

Ki aftó giatí pollés forés
dio léksis mu ‘pes triferés
ki échasa ti sirá mu.

Emálosa me ti zoí
pu den kathótane stigmí
gia na ti zografíso.

Ki állaze rucha ke morfés
ki évaze máskes ke bogiés
gia na min ti gnoríso.

Emálosa me ti zoí
pu m’ évlepe san tin ntropí
ki áskima mu miluse.

Egó pu icha éna kormí
ke kafenés den to `che di
ke kini to geluse.