Τις απαντήσεις σου τις ξόφλησα στο ακέραιο
και έχεις παράπονα με τόσα που ‘χω κάνει
μην με κοιτάς με αυτό το βλέμμα το μετέωρο
και τα δικά μας θα σου πω
η νύχτα δε μου φτάνει.
Εμένα πες μου ποιος, ποιος, θα με καταλάβει
και τα δικά μου θέλω υπόψιν θα τα λάβει
Εμένα πες μου ποιος, ποιος, θα με καταλάβει
και στα δικά του όνειρα θα με συμπεριλάβει.
Και τα παράλογα ποτέ μου δε στα αρνήθηκα
ίσως να ήταν το μεγάλο μου το σφάλμα
από την αγάπη μου για σένα παρασύρθηκα
ζήτησα χέρι να πιαστώ μα έσπασε το φράγμα.
Εμένα πες μου ποιος, ποιος, θα με καταλάβει
και τα δικά μου θέλω υπόψιν θα τα λάβει
Εμένα πες μου ποιος, ποιος, θα με καταλάβει
και στα δικά του όνειρα θα με συμπεριλάβει.
|
Tis apantísis su tis ksóflisa sto akéreo
ke échis parápona me tósa pu ‘cho káni
min me kitás me aftó to vlémma to metéoro
ke ta diká mas tha su po
i níchta de mu ftáni.
Eména pes mu pios, pios, tha me katalávi
ke ta diká mu thélo ipópsin tha ta lávi
Eména pes mu pios, pios, tha me katalávi
ke sta diká tu ónira tha me siberilávi.
Ke ta paráloga poté mu de sta arníthika
ísos na ítan to megálo mu to sfálma
apó tin agápi mu gia séna parasírthika
zítisa chéri na piastó ma éspase to frágma.
Eména pes mu pios, pios, tha me katalávi
ke ta diká mu thélo ipópsin tha ta lávi
Eména pes mu pios, pios, tha me katalávi
ke sta diká tu ónira tha me siberilávi.
|