Κλείνω τα μάτια και βλέπω σκιές
κλείνω τα αυτιά μου μα ακούω φωνές
πόσο μου λείπει από ‘σενα το χθες
Αχ τι να κάνω πονάνε οι πληγές
Δεν μπορώ να ζήσω μακριά σου
εμμονή έχει γίνει τ’ όνομά σου
δεν μπορώ στιγμή χωρίς εσένα
θέλω να σε δω
Δεν μπορώ να ζήσω μακριά σου
εμμονή έχει γίνει τ’ όνομά σου
δεν μπορώ στιγμή χωρίς εσένα
πάω να τρελαθώ
Μέσα στο πόνο μετράω γιατί
μέσα στο χρόνο σκληρή η ζωή
πόσο μου λείπει η κάθε στιγμή
παραμιλάω λες κι ‘μαι τρελή
Δεν μπορώ να ζήσω μακριά σου
εμμονή έχει γίνει τ’ όνομά σου
δεν μπορώ στιγμή χωρίς εσένα
θέλω να σε δω
Δεν μπορώ να ζήσω μακριά σου
εμμονή έχει γίνει τ’ όνομά σου
δεν μπορώ στιγμή χωρίς εσένα
πάω να τρελαθώ
|
Klino ta mátia ke vlépo skiés
klino ta aftiá mu ma akuo fonés
póso mu lipi apó ‘sena to chthes
Ach ti na káno ponáne i pligés
Den boró na zíso makriá su
emmoní échi gini t’ ónomá su
den boró stigmí chorís eséna
thélo na se do
Den boró na zíso makriá su
emmoní échi gini t’ ónomá su
den boró stigmí chorís eséna
páo na trelathó
Mésa sto póno metráo giatí
mésa sto chróno sklirí i zoí
póso mu lipi i káthe stigmí
paramiláo les ki ‘me trelí
Den boró na zíso makriá su
emmoní échi gini t’ ónomá su
den boró stigmí chorís eséna
thélo na se do
Den boró na zíso makriá su
emmoní échi gini t’ ónomá su
den boró stigmí chorís eséna
páo na trelathó
|