|
Σαν σκιές προσπερνούν, τη ζωή μας μετρούν,
ποιος θα πει που μας πάνε,
στο ρυθμό τους μεθούν, στο χορό τους πετούν,
διαρκώς τραγουδάνε.
Κι η πληγή πάντα εκεί,
πάντα αιμορραγεί,
μέχρι να `ρθει η αυγή
που θα κάνει το τέλος αρχή.
Σε στοές οδηγούν και μας καθοδηγούν,
πρέπει εσύ να διαλέξεις,
ποιές ανάγκες ζητούν και τι ήχους ακούν,
στις ουράνιες διαλέξεις.
Κι η ρωγμή πάντα εκεί,
πάντα μας απειλεί,
μέχρι να `ρθει η σιωπή
που θα κάνει τραγούδι τη γη.
Δυο φιγούρες καπνού, δυο μερίδια θυμού
σε τροχιά τι ζητάνε,
ταξιδεύουν παντού, στο κενό τ’ ουρανού
διαρκώς τραγουδάνε.
Κι η ψυχή πάντα εκεί,
πάντα φωταγωγεί,
μέχρι να `ρθει η στιγμή
που θα γίνει λουλούδι η ζωή.
Σαν σκιές θα χαθούν, τα όνειρα άμα σε δουν,
μοναξιές στην ομίχλη
και το πλάνο κοντά, το βαλσάκι, αχνά,
στην πνοή σου θα μείνει.
Κι η μορφή πάντα εκεί,
πάντα να με καλεί,
μέχρι να `ρθει η βροχή
και να γίνει τραγούδι η σιωπή.
|
San skiés prospernun, ti zoí mas metrun,
pios tha pi pu mas páne,
sto rithmó tus methun, sto choró tus petun,
diarkós tragudáne.
Ki i pligí pánta eki,
pánta emorragi,
méchri na `rthi i avgí
pu tha káni to télos archí.
Se stoés odigun ke mas kathodigun,
prépi esí na dialéksis,
piés anágkes zitun ke ti íchus akun,
stis uránies dialéksis.
Ki i rogmí pánta eki,
pánta mas apili,
méchri na `rthi i siopí
pu tha káni tragudi ti gi.
Dio figures kapnu, dio merídia thimu
se trochiá ti zitáne,
taksidevun pantu, sto kenó t’ uranu
diarkós tragudáne.
Ki i psichí pánta eki,
pánta fotagogi,
méchri na `rthi i stigmí
pu tha gini luludi i zoí.
San skiés tha chathun, ta ónira áma se dun,
monaksiés stin omíchli
ke to pláno kontá, to valsáki, achná,
stin pnoí su tha mini.
Ki i morfí pánta eki,
pánta na me kali,
méchri na `rthi i vrochí
ke na gini tragudi i siopí.
|
