Όλα όσα χάθηκαν για μας
έκλεισαν την πόρτα του παράδεισου,
σε θυμάμαι ακόμα να γελάς
νιώθω την ανάσα και το χάδι σου,
όλα όσα τέλειωσαν νωρίς
έγιναν βροχή στα καλοκαίρια μας,
πριν προλάβεις κάτι να μου πεις
γλίστρησε η αγάπη απ’ τα χέρια μας.
Τ’ όνειρό μας πια τελειώνει
και σκοτάδι ξημερώνει
όσο κι αν εμείς το προσπαθήσαμε,
τ’ όνειρό μας πια τελειώνει,
είμαστε και πάλι μόνοι,
κρίμα τις στιγμές που οι δυο μας ζήσαμε.
Όλα όσα έγιναν καπνός
ήταν όλ’ αυτά που ορκιστήκαμε,
της μικρής αγάπης μας το φως
έσβησε για πάντα και χαθήκαμε.
Τ’ όνειρό μας πια τελειώνει
και σκοτάδι ξημερώνει
όσο κι αν εμείς το προσπαθήσαμε,
τ’ όνειρό μας πια τελειώνει,
είμαστε και πάλι μόνοι,
κρίμα τις στιγμές που οι δυο μας ζήσαμε.
Κρίμα τις στιγμές που οι δυο μας ζήσαμε,
κρίμα τις στιγμές που οι δυο μας ζήσαμε.
|
Όla ósa cháthikan gia mas
éklisan tin pórta tu parádisu,
se thimáme akóma na gelás
niótho tin anása ke to chádi su,
óla ósa téliosan norís
éginan vrochí sta kalokeria mas,
prin prolávis káti na mu pis
glístrise i agápi ap’ ta chéria mas.
T’ óniró mas pia telióni
ke skotádi ksimeróni
óso ki an emis to prospathísame,
t’ óniró mas pia telióni,
imaste ke páli móni,
kríma tis stigmés pu i dio mas zísame.
Όla ósa éginan kapnós
ítan ól’ aftá pu orkistíkame,
tis mikrís agápis mas to fos
ésvise gia pánta ke chathíkame.
T’ óniró mas pia telióni
ke skotádi ksimeróni
óso ki an emis to prospathísame,
t’ óniró mas pia telióni,
imaste ke páli móni,
kríma tis stigmés pu i dio mas zísame.
Kríma tis stigmés pu i dio mas zísame,
kríma tis stigmés pu i dio mas zísame.
|