Σ’ ένα συρτάρι μου παλιό
Ξανακοιτάω τα πράγματά μας
Όσα μας δένανε τους δυο
Κι αυτά που ήταν όνειρά μας
Απ’ το χαμένο έρωτά μας
Δικά μας γράμματα σε κίτρινα χαρτιά
Φωτογραφίες μας που μείναν για ενθύμια
Δε ζωντανεύουν τη σβησμένη μας φωτιά
Δεν ξαναχτίζουν του έρωτά μας τα ερείπια
Γιατί το κάνω απορώ
Κι όλο ξυπνάω αναμνήσεις
Ίσως να έμαθα να ζω
Με κάποιες λίγες ψευδαισθήσεις
Πιστεύοντας πως θα γυρίσεις
Δικά μας γράμματα σε κίτρινα χαρτιά
Φωτογραφίες μας που μείναν για ενθύμια
Δε ζωντανεύουν τη σβησμένη μας φωτιά
Δεν ξαναχτίζουν του έρωτά μας τα ερείπια
|
S’ éna sirtári mu palió
Ksanakitáo ta prágmatá mas
Όsa mas dénane tus dio
Ki aftá pu ítan ónirá mas
Ap’ to chaméno érotá mas
Diká mas grámmata se kítrina chartiá
Fotografíes mas pu minan gia enthímia
De zontanevun ti svisméni mas fotiá
Den ksanachtízun tu érotá mas ta eripia
Giatí to káno aporó
Ki ólo ksipnáo anamnísis
Ίsos na ématha na zo
Me kápies líges psevdesthísis
Pistevontas pos tha girísis
Diká mas grámmata se kítrina chartiá
Fotografíes mas pu minan gia enthímia
De zontanevun ti svisméni mas fotiá
Den ksanachtízun tu érotá mas ta eripia
|