Σαν σύννεφο, μες στο γαλάζιο ουρανό έχεις χαθεί
σ’ αναζητώ, σε κάθε πρωινή βροχούλα που θα `ρθει
Χωρίς εσένα μοιάζω με τη γη, που `χει ανθίσει λάθος εποχή
ο χρόνος στάθηκε και η ελπίδα χάθηκε απ’ τη στιγμή που `φυγες εσύ
Επιβάλλεται, δεν αναβάλλεται μόνο δίπλα σου να ζω
επιβάλλεται, δεν αναβάλλεται έλα απόψε να σε δω μωρό μου
Επιβάλλεται, δεν αναβάλλεται μόνο δίπλα σου να ζω
επιβάλλεται, δεν αναβάλλεται έλα απόψε να σε δω
Σαν όνειρο, ήρθε η μέρα και σε έδιωξε μακριά
σαν όμηρο, μ’ έχει κρατήσει από τότε η μοναξιά
Χωρίς εσένα μοιάζω με τη γη, που `χει ανθίσει λάθος εποχή
ο χρόνος στάθηκε και η ελπίδα χάθηκε απ’ τη στιγμή που `φυγες εσύ
|
San sínnefo, mes sto galázio uranó échis chathi
s’ anazitó, se káthe priní vrochula pu tha `rthi
Chorís eséna miázo me ti gi, pu `chi anthísi láthos epochí
o chrónos státhike ke i elpída cháthike ap’ ti stigmí pu `figes esí
Epivállete, den anavállete móno dípla su na zo
epivállete, den anavállete éla apópse na se do moró mu
Epivállete, den anavállete móno dípla su na zo
epivállete, den anavállete éla apópse na se do
San óniro, írthe i méra ke se édiokse makriá
san ómiro, m’ échi kratísi apó tóte i monaksiá
Chorís eséna miázo me ti gi, pu `chi anthísi láthos epochí
o chrónos státhike ke i elpída cháthike ap’ ti stigmí pu `figes esí
|