Ερωμένη μου αθλία, μετεβλήθης λοιπόν τόσον !
Πως λοιπόν, απεστερήθης των θελγήτρων σου την δρόσον !
Πως ! Εξέλιπον τα ρόδα του προσώπου σου εκείνα !
Πως ! Το βλέμμα σου δεν έχει την προτέραν του ακτίνα
Πως λοιπόν ! Ως η σελήνη
Λύπην η ωχρά μορφή σου και μελαγχολίαν χύνει !
Άνθος άλλοτε στολίζον την κοιλάδα της ζωής μου,
Αλλά σήμερον το θύμα της φαρμακεράς πνοής μου
Απο σε λοιπόν δέβην, από σε ως οδοιπόρος,
Άνεμος της ερημίας, άνεμος θανατηφόρος,
Το χλωρόν λειμώνα καίων
Και ξηραίνων παν του ρόδον, πάντα κρίνον τυ ωραίον.
Δυστυχής δεν είσαι μόνη και σε μόνην παρακαίως
Δεν κατέφυγεν η λύπη, δεν εμάρανεν ο έρως
Άθλιος ! Δεν ηδυνήθην εις στιγμήν της ζωής μου μίαν
Ή να δώσω εις τους άλλους ή να λάβω ευτυχίαν.
Άφες τα νεκρά μου χείλη,
Άφες να κατασπασθώσι τας νεκράς σου χείρας, φίλη !
|
Eroméni mu athlía, metevlíthis lipón tóson !
Pos lipón, apesteríthis ton thelgítron su tin dróson !
Pos ! Eksélipon ta róda tu prosópu su ekina !
Pos ! To vlémma su den échi tin protéran tu aktína
Pos lipón ! Os i selíni
Lípin i ochrá morfí su ke melagcholían chíni !
Άnthos állote stolízon tin kiláda tis zoís mu,
Allá símeron to thíma tis farmakerás pnoís mu
Apo se lipón dévin, apó se os odipóros,
Άnemos tis erimías, ánemos thanatifóros,
To chlorón limóna keon
Ke ksirenon pan tu ródon, pánta krínon ti oreon.
Distichís den ise móni ke se mónin parakeos
Den katéfigen i lípi, den emáranen o éros
Άthlios ! Den idiníthin is stigmín tis zoís mu mían
Ή na dóso is tus állus í na lávo eftichían.
Άfes ta nekrá mu chili,
Άfes na kataspasthósi tas nekrás su chiras, fíli !
|