Τις μέρες ψάχνεις για σκιά
κι όλο μου λες πως πρέπει πια
δρόμο να βρεις ν’ αλλάξεις τη ζωή σου,
να παρατήσεις τα παλιά
κι όσα σε πλήγωσαν βαθιά,
χιλιάδες λάθη
χιλιάδες πάθη
να βρεις κουράγιο κι όλα πίσω σου ν’ αφήσεις.
Κι εγώ που χρόνια σ’ αγαπώ
κρατώ το δάκρυ μου κρυφό
σου λέω «ναι» χωρίς να το πιστεύω,
γιατί σε ξέρω πια καλά
για σένα τώρα είν’ αργά,
στα ίδια λάθη
στα ίδια πάθη
κάθε βραδιά το κάθε βήμα θα σε φέρνει.
|
Tis méres psáchnis gia skiá
ki ólo mu les pos prépi pia
drómo na vris n’ alláksis ti zoí su,
na paratísis ta paliá
ki ósa se plígosan vathiá,
chiliádes láthi
chiliádes páthi
na vris kurágio ki óla píso su n’ afísis.
Ki egó pu chrónia s’ agapó
krató to dákri mu krifó
su léo «ne» chorís na to pistevo,
giatí se kséro pia kalá
gia séna tóra in’ argá,
sta ídia láthi
sta ídia páthi
káthe vradiá to káthe víma tha se férni.
|